Protez Öncesi Cerrahi Uygulamalar

Sağlıklı ve uzun ömürlü bir protez yapılabilmesi için, proteze destek olacak kemik ve yumuşak dokuların sağlıklı, düzgün ve stabil olması gerekir. Çene kemiklerinin ve dişetlerinin anatomik yapısındaki düzensizlikler protezin tutuculuğunu azaltır, “protez vuruklarına” yol açar ve hastanın günlük konuşma–çiğneme konforunu düşürür.

Bu nedenle protez yapılmadan önce bazı cerrahi işlemlerle dokuların düzenlenmesi gerekebilir.

Protez Öncesi Cerrahi Düzeltmeler Neden Gereklidir?

• Çene kemiğinde düzensiz çıkıntılar varsa protez tahrişine yol açar.

• Dişeti ve yumuşak dokularda büyümeler oluşabilir.

• “Torus” gibi doğuştan kemik çıkıntıları protezin oturmasına engel olabilir.

• Eski protezlerin uzun süre kullanımına bağlı doku bozuklukları yeni protezin başarısını azaltır.

• Protezi tutacak kemik erimişse, destek dokuların cerrahi olarak güçlendirilmesi gerekebilir.

  
  

Bu durumlar hem protezin tutuculuğunu hem de hastanın kullanım konforunu doğrudan etkiler.

Sık Görülen Anatomik Problemler ve Cerrahi Düzenlemeleri

1. Çekim Sonrası Kemik Düzensizlikleri

Geçmişte dişeti hastalığı bulunan hastalarda diş çekimi sonrası çene kemiğinde sivri ve pürüzlü çıkıntılar oluşabilir.Bu çıkıntılar protez uygulandığında:

• Ağrıya,

• Basınç noktalarına,

• Protez vuruklarına

neden olur.

Bu çıkıntıların cerrahi olarak düzeltilmesine alveoloplasti adı verilir. Bu işlem, protezin düzgün ve ağrısız oturmasını sağlar.

2. Torus (Doğuştan Kemik Çıkıntıları)

Bazı kişilerde:

• Üst damak ortasında (torus palatinus)

• Alt çenede, dil tarafında (torus mandibularis)

doğuştan kemik çıkıntıları bulunabilir.

Bu çıkıntılar:

• Hareketli protezlerin tam oturamamasına,

• Protez vuruklarına,

• Protezin sık kırılmasınaneden olabilir.

Bu nedenle protez planlamasından önce torusların cerrahi olarak alınması gerekir.

3. Eski Protez Kullanımına Bağlı Doku Büyümeleri

Uzun süre uyumsuz protez kullanan hastalarda doku katlantıları, hiperplastik yumuşak doku büyümeleri ya da hareketli mukozal oluşumlar gelişebilir.

Bu dokular:

• Yeni protezin tutuculuğunu azaltır,

• Basınç noktalarına yol açar,

• Uzun vadede kronik inflamasyona ve ciddi doku hastalıklarına zemin hazırlar.

Bu nedenle bu yumuşak dokular cerrahi olarak alınmalıdır.

4. Vestibüloplasti (Ağız Tabanının Derinleştirilmesi)

Uzun yıllardır hareketli protez kullanan kişilerde çene kemikleri zamanla erir ve silikleşir. Bu durum yeni protezin tutunmasını zorlaştırır.

Bu tür hastalarda, çene cerrahları tarafından yapılan vestibüloplasti ile:

• Çene kemiğinin çevresindeki yumuşak dokular yeniden şekillendirilir,

• Protezin tutunacağı alan derinleştirilir,

• Protez stabilitesi artırılır.

Vestibüloplasti, özellikle alt çenede tutuculuğu artırmak için etkili bir yöntemdir.

Sonuç

Protez öncesi cerrahi işlemler, protezin:

• daha iyi oturmasını,

• daha uzun ömürlü olmasını,

• ağızda ağrı yaratmamasını,

• çiğneme ve konuşma fonksiyonunu maksimum düzeyde sağlamasını

hedefler.

Bu hazırlıklar yapılmadan gerçekleştirilen protez uygulamaları, uzun vadede hem hasta konforunu hem de protezin başarısını olumsuz etkileyebilir.